De monarchie staat in de belangstelling. Onze eigen koningin heeft in Texas USA benadrukt, dat vrouwen zelf moeten kunnen beslissen als het gaat om abortus. Zelf beslissen zal haar toch vreemd in de oren klinken. Ze mag bijna niets zonder toestemming. En in een ander land vertellen wat zij moeten doen, zit in onze genen. Nederland loopt voorop met het bekende vingertje wat er allemaal moet en beter kan, vooral in het buitenland. We zijn protserig zelf ingenomen.

Ter Apel als voorbeeld, en al helemaal als je kijkt hoe we omgaan met de zg grensmigranten. Uitzendbureaus kunnen de migranten, die in de grensstreek werken, niet huisvesten, er is immers woningnood. Kopen vervolgens huizen op in Duitsland en proppen daar de werknemers in. Onder erbarmelijke omstandigheden. Toen op de Griekse eilanden de kampen vol waren, de omstandigheden erbarmelijk, waren de Nederlanders de eerste die dit veroordeelden. Boter op ons hoofd.

We doen onderzoeken tot in den treuren, maar doen niets met de uitkomsten. Emile Roemer deed een uitgebreid onderzoek naar de omstandigheden van de arbeidsmigranten. Een lijvig rapport verscheen, de inhoud was al bekend en verdween in de bekende la. Er is met niet één aanbeveling iets gedaan, constateren we nu. Volgens Peter Hinze, burgemeester van Emmerich, leven de arbeidsmigranten in huizen “waar je niet wil doodgaan”. Mooier kan ik het niet formulieren. Nederland is kritisch, behalve op zichzelf. Verschuilt zich achter ruim vertragende onderzoeken en koopt daarmee tijd maar geen vertrouwen.