“Dat weet ik”, zei ik toen iemand commentaar gaf op mijn mening. Ik heb er gewerkt, ben dus ook niet helemaal objectief. Het gaat hierbij niet om de grootste grutter van ons land, maar over alle merken. Bij de intrede van de supermarkt in Nederland, waren we verguld.

Dames en heren: alles onder één dak. Het boodschappen doen werd een klein, maar vooral minder tijdrovend, feestje. Als nadeel vonden we, toen ook al, dat de plaatselijke bakker, die ons altijd keurig had voorzien van ons dagelijks brood, werd verdrongen. Ook de slager kreeg klappen. En toch groeide de supermarkt uit tot een groot succes. Ook omdat het allemaal vanwege de grootschaligheid goedkoper werd. En nog steeds goedkoper is. Daarmee zeg ik niks nadeligs over de speciaalzaken die er nog steeds terecht zijn. Dus als je naar de slager wil, ga je gang. De echte bakker (wat is de echte bakker?) , lekker naar toe gaan. Als je een dikkere beurs hebt, dan kan dat nog steeds.

Het valt op dat de mensen met de dikste beurs vaker kiezen voor de supermarkt dan de speciaalzaak, blijkt uit onderzoeken. Ja, ook dat wordt onderzocht en eindelijk heb ik er ook iets aan! Waarom nou dit hele verhaal. De grootgrutter maakte deze week bezwaar tegen de manier waarop “Keuringsdienst van waarde” de pogingen van duurzaamheid vertaald naar eenzijdig commentaar. Het beeld dat ze schetsen, komt niet overeen met de werkelijkheid. Ik ben het eens met dat bezwaar en het valt mij vaker op. Ook in programma’s als “Binnenstebuiten” worden boeren, die zelf een winkeltje aan de boerderij hebben, verheerlijkt. Bij de boer is het smaakvoller, milieuvriendelijker, duurzaam, kortom massaal naar de boer dus. Wat er voor betaald moet worden, komt niet ter sprake. En als iedereen naar de boer gaat, zal hij vaak, heel vaak, nee moeten verkopen.

De supermarkt is niet heilig, maar heeft er voor gezorgd dat bijna alles verkrijgbaar is, en tegen lage prijzen. Op naar de markt…de supermarkt dan wel te verstaan.