Het winnen is belangrijk. Ik ben de beste en ik ben trots. Dat winnen moet te vaak. Ten Hag was er voorstander van bij Ajax en nu ook bij Manchester. Geen rare trucjes, gewoon winnen. Die trucjes mogen, maar dan wel winnen. Onze maatschappij zit vol met wedstrijden die je moet winnen en dat begint al op te jonge leeftijd.  Ineens bleken kinderen geschikt als kijkcijferkanonnen, bijvoorbeeld bij:”you’ve got talent”. En er is altijd een jury. Die bestaat ook uit kijkcijferkanonnen. Ali-B, Marco Borsato. Enfin we weten allemaal waar zij aan gezeten hebben.

Ik ben de beste en ik word alleen maar beter. Beter? Ik word er ziek van, omdat we steeds de beste willen eren. Kinderen moeten talent hebben en moeten alle talent benutten. Ouders moeten trots kunnen zijn. En soms moet dat fanatiek langs de lijn, en als het niet lukt, binnen de lijnen…. Dat kleurt zo lekker. Maar de wedstrijden gaan verder. Boeken die we lezen, worden genomineerd voor de NS publieksprijs. Boeken die we niet massaal lezen, maar minstens zo interessant zijn, komen niet aan bod.  En natuurlijk wordt er gefraudeerd. Als we in staat zijn een volkswagen te laten lijken op een schone auto, dan is fraude bij stemmen een makkie.

En anders vragen we Trump, die weet hoe je dat moet suggereren. Zelfs zonder bewijs. En dat Baudet betrokken is, zal toch niemand verbazen. Hij verkneukelt zich in zijn reptielenhuis. Wat zou er gebeuren als ik mijzelf zou vastlijmen aan Thierry? Gewoon als protest. Ik stel mij voor dat ik samen met hem de luier verschoon van zijn nakomeling. Welke lieve woordjes zou hij gebruiken om Lancelot (wat zo heet dat lieve kereltje) stil te krijgen. Of misschien gebruikt hij ook wel twee seconden…. Mijn gedachten dwalen te ver af in een wereld die bestaat uit wedstrijden. Ik lees het verhaal van Amit, een werknemer in Qatar, die meegeholpen heeft een stadion te bouwen.

Het stadion waarin ons elftal straks hoopt te kunnen winnen. Hij heeft verloren, dat staat al vast. En vooral zijn gezondheid. En in datzelfde stadion juicht straks onze koning en premier. Want we moeten het gesprek gaande blijven houden over mensenrechten én onze economische belangen staan op het spel. Welk spel? En gaan we dat dan ook winnen? De verliezers kennen we al, die zijn begraven.